Kiedy?

Tak mówi Pan: Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby rozdzielić spustoszone dziedzictwa, aby rzec więźniom: Wyjdźcie na wolność! marniejącym w ciemnościach: Ukażcie się! Oni będą się paśli przy wszystkich drogach, na każdym bezdrzewnym wzgórzu będzie ich pastwisko. Nie będą już łaknąć ni pragnąć, i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce, bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi, i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów. Wszystkie me góry zamienię na drogę, i moje gościńce wzniosą się wyżej. Oto ci przychodzą z daleka, oto tamci z Północy i z Zachodu, a inni z krainy Sinitów. Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi. Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie.
Z tęsknotą, a może i niedowierzaniem wsłuchuję się w słowa Pana: gdy nadejdzie czas, wysłucham cię. Kiedy to się stanie? Jak długo mam czekać? Nadzieja powoli wypala się i tracę wiarę, że doczekam się lepszego czasu. W głębi serca wierzę, że jestem jak niemowlę w czułych dłoniach Ojca, ale tak bardzo chciałbym jakiegoś 'ludzkiego' dowodu, dowodu na miarę moich możliwości, dowodu, że to nie tylko słowa.
Wierzę, Panie, że jesteś blisko, i zaradź zarazem memu niedowiarstwu. Wybacz ludzką wątpliwość. Wzmocnij mą słabą, dziurawą wolę. Wiem, że Twoje Słowo jest Prawdą, uświęć Mnie w Prawdzie.
Niech Cię Pan błogosławi '+' ks. Adam