Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu.
Chyba jednak czasem trudno uwierzyć, że we wszechmocnych planach Najwyższego jest miejsce konkretnie dla mnie. Słyszę czasem, że Pan Bóg nie zaprząta sobie głowy zwykłymi, prostymi, a w dodatku słabymi ludźmi. Rzeczywiście to nie do pojęcia, że Pan chce tworzyć bardzo osobistą więź z każdym człowiekiem. Dlatego nie bój się myśleć o sobie w kategoriach świętości. Jesteś powołany do wielkich rzeczy, nie stawiaj oporu łasce. To nic, że na razie może to i kiepsko wygląda; nic, że nie widzisz w sobie zadatków na świętego. Najważniejsze, że Pan Bóg widzi, a Ty na razie skup się na tym, by chodzić w świetle. Staraj się, byś nie uciekał od światła, choćby nie wiem co. Ukochaj to światło, a sam się zadziwisz '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.