Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was!
Jest gdzieś w człowieku potrzeba wicia bezpiecznego gniazda i przyozdabiania go swoimi znakami, by ślad po nim pozostał. Tę potrzebę przenosimy też na sprawy wiary. Wydaje się nam, ze ewangelizacja musi być zabezpieczona. Oczywiście potrzebne jest planowanie, efektywna organizacja, ale tylko do tego stopnia, by nie zamrozić zaufania wobec Pana. W głoszeniu Dobrej Nowiny chodzi o zaniesienie Jezusa, podzielenie się świadectwem, a nie o logistycznie zaprogramowany pokaz ludzkiej mądrości. Po prostu nie bierz niczego, co jest zbędne, co jest dodatkiem i co jest obciążeniem. Jedynym gwarantem bezpieczeństwa jest Pan, a nie nasze ludzkie plany '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.