Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast? Odpowiedział im: Nieprzyjazny człowiek to sprawił. Rzekli mu słudzy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go? A on im odrzekł: Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza.
Piękny byłby dzień sprawiedliwości, już, teraz, natychmiast. Gdy wszyscy złoczyńcy zostaną ukarani; gdy wszyscy, którym się należy, dostaną to, na co zasługują. Szkoda, że trzeba czekać. Piękna wizja? W rozumieniu świata pewnie tak, ale jednak niesamowicie daleka od wizji Boga, zasadzającej się na miłosiernej cierpliwości. Pan ma czas dla wszystkich; i dla tego, kto Cię denerwuje, i dla tego, kto Cię rani, i wreszcie ma czas dla Ciebie. Tak, Ty też potrzebujesz Bożej cierpliwości. Może jednak warto poczekać jeszcze z tą sprawiedliwością? Z błogosławieństwem '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.