Jezus powiedział do swoich apostołów: Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was! Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.
Wezwanie jest jasne i konkretne: idź i głoś. Nie ma tu miejsca na dziecinne wymówki: to nie do mnie; co ja mogę?; może kiedyś; no ale jak. Jako katolicy straciliśmy pierwotny zapał, który burzył ludzką, zimną logikę. Ten zapał jest nam potrzebny; najpierw dlatego, że przekazywanie wiary jest naszą misją, obowiązkiem; po wtóre dlatego, że bez głoszenia, nie ożywimy własnej wiary. Może Ci się wydawać, że wszystko jest dobrze - to tylko pozorne poczucie bezpieczeństwa. Nie bój się żyć wiarą na co dzień. Naprawdę niewiele trzeba. Na początek tylko trochę odwagi i wiary, że mocą Pana zdziałasz naprawdę wiele '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.