Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć. Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.
Pójście za Jezusem nie jest dziecinną igraszką. Pan stawia bardzo konkretne i trudne wymagania. Ta droga jest dla odważnych, wręcz dla 'twardzieli'. A chyba częściej zadowalamy się łzawymi kawałkami, jak pięknie jest i bajecznie. Jezus jest realistą, a nikt bardziej niż Bóg, nie ma świadomości całego ciężaru życia na tym świecie. Dlatego tak ważny i bardzo pomocny jest sensowny plan działania. Musisz znać swoje mocne punkty i musisz mieć świadomość swoich słabości, żebyś nie rzucał się z motyką na słońce tam, gdzie nie trzeba. Jesteś wezwany do podjęcia budowy i masz budować tak, żeby wykończyć. Oczywiście z Bogiem, możesz na Niego liczyć, ale pamiętaj, że On też liczy na Ciebie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.