W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam
człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze
śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. On
wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: Podnieś się
i stań na środku! Podniósł się i stanął. Wtedy Jezus rzekł do nich: Pytam was:
Czy wolno w szabat dobrze czynić, czy źle, życie ocalić czy zniszczyć? I
spojrzawszy wkoło po wszystkich, rzekł do człowieka: Wyciągnij rękę! Uczynił to
i jego ręka stała się znów zdrowa. Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między
sobą, co by uczynić Jezusowi.
Zredukowanie Bożych darów tylko do ziemskiego wymiaru, zawsze prowadzi do karykatury. Święty czas szabatu stał się dla żydów tak święty, że nie zakłócili Go nawet Bogiem. Smutne, ale również w naszym życiu obecne. Można się tak skupić na ideale religijności, że zapomina się nawet o Bogu. Dlatego Jezus wzywa wciąż do czujności, która pomoże nam zachować wrażliwość serca i dostrzec twarz Boga w drugim człowieku '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.