Z wdzięcznością za przeszłość

Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salomona; Salomon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse był ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.

Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.

Co może mówić do nas Pan Bóg z długiej listy imion? Po co Kościół tę drugą część Adwentu rozpoczyna przywołaniem mniej lub bardziej znanych postaci biblijnych, w większości zapewne wcale nieznanych? Św. Mateusz na pewno nie każe nam wchodzić szczegółowo w historię każdej przywołanej przez niego postaci, choć niektóre z nich warto i wypada znać. Ewangelista, w ten nietypowy dla nas sposób, przekazuje bardzo ważne prawdy. Po pierwsze, jak uczy św. Jan Chryzostom, zatrzymujemy się nad faktem, ze Bóg zechciał być człowiekiem, wchodząc w konkretną historię, budując na konkretnym doświadczeniu i bogactwie rodziny Maryi i Józefa oraz całej rzeszy ich przodków. Bóg nie stał się człowiekiem ogólnym, jakimś, wyobcowanym, ale bardzo konkretnym, bliskim, chcącym wzrastać w określonej tradycji rodziny, w jej duchowym kapitale w całym ludzkim bogactwie. To niesamowite, że wszechpotężny, niepojęty Bóg stał się jednym z nas, podobnym do nas we wszystkim, oprócz grzechu. Po drugie – dzisiejsza Ewangelia uświadamia nam naszą ważną rolę w planach Bożych. Nasze życie, nawet jeśli oczach naszych czy świata uchodzi za szare, proste, nic nieznaczące, to w oczach Bożych jest częścią wielkiego planu miłości. Kwestia tego, czy staniemy się aktywną cząstką, jest kwestią naszej decyzji. Bóg ma wielkie plany, a w tych planach szanuje naszą wolność. Wśród przodków Jezusa nie ma niestety samych świetlistych postaci. Kryją się tam i wielcy przyjaciele Boga, czekający z utęsknieniem na obiecanego Mesjasza i tacy, którzy Boże obietnice mieli za nic. Wybór zawsze należ do nas '+' ks. Adam