Prawdziwa radość

Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić”. On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „Z Egiptu wezwałem Syna mego”. Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców. Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza: „Krzyk usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma”.

Tylko w Bogu różne dramaty nie staną się naszym tragediami. Mogą nas przycisnąć do ziemi, ale nas nie zniszczą. Bo w każdej takiej sytuacji Pan posyła do nas swojego anioła, który wskazuje nam drogę ucieczki i dba o nas w najdrobniejszych szczegółach. Pamiętajcie, ostatnie słowo należy do Boga. Nie dajcie sobie odebrać tej prawdy. Możemy przeżywać ból, cierpienie, dramaty, nawet większe od przeogromnego bólu matek betlejemskich, ale to nie znaczy, że Bóg o nas zapomniał, że nas próbuje, że nas doświadcza. Bóg prowadzi nas przez tę ziemię poranioną złem i grzechem, aż dojdziemy do nowej ziemi obiecanej i będziemy szczęśliwi na wieki '+' ks. Adam