Mocą Boga

Gdy Jezus przybył na drugi brzeg do kraju Gadareńczyków, wyszli Mu naprzeciw z grobowców dwaj opętani, tak bardzo niebezpieczni, że nikt nie mógł przejść tamtą drogą. Zaczęli krzyczeć: "Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?" A opodal nich pasła się duża trzoda świń. Złe duchy zaczęły Go prosić: "Jeżeli nas wyrzucasz, to poślij nas w tę trzodę świń". Rzekł do nich: "Idźcie!" Wyszły więc i weszły w świnie. I naraz cała trzoda ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora i zginęła w wodach. Pasterze zaś uciekli i przyszedłszy do miasta, rozpowiedzieli wszystko, a także zdarzenie z opętanymi. Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa; a gdy Go ujrzeli, prosili, żeby opuścił ich granice.

Diabeł jest od nas rozumniejszy i silniejszy. Jest realną, złowrogą siłą, zdolną zniszczyć człowieka. Ale diabeł nie jest mocniejszy od Jezusa. I o tym zapomnieć nam nie wolno. Jeśli chronimy się w Jezusowej łasce, to zło jest bezsilne wobec nas, to diabeł może próbować nas straszyć, przekupywać, mamić, ale doskonale zdaje sobie sprawę, że jest bez szans. I jeśli my o tym wiemy, trzymając się blisko Pana, jesteśmy wygrani '+' ks. Adam

Za Jezusem

Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!” A On im rzekł: „Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?” Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: „Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?”

Zdarza nam się oczekiwać tego, że wiara zapewni nam bajkowe życie, że Pan Bóg, widząc naszą wiarę, odpłaci nam jakimiś nadzwyczajnymi warunkami życia. Takie życzeniowe postrzeganie wiary nie jest niestety rzadkie. Tymczasem Ewangelia mówi nam dziś wyraźnie, że wiara przede wszystkim to pójście za Jezusem, nawet nie do Jezusa, ale za Jezusem. To jest właściwy kierunek '+' ks. Adam

We wspólnocie

Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

Nie znamy powodów nieobecności Tomasza, nie mniej jednak śmiało możemy stwierdzić, że jakiekolwiek by one nie były, nie warto odchodzić od wspólnoty. Owszem, wspólnota bywa dla nas naprawdę wymagającym zadaniem i nierzadko ogromnym ciężarem, ale to właśnie wspólnota jest uprzywilejowaną przestrzenią doświadczania Bożej obecności, doświadczania Jezusowego pokoju. To bardzo ważne także w kontekście naszego rozwoju. Nie zmienimy nic sami. To prawda, że każdy z nas ma swoją drogę, ale idziemy razem '+' ks. Adam

Miłość

Jezus powiedział do apostołów: Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Miłość to miłość. Jezusowe „bardziej” nie tyle odnosi się do mocy miłości, ale do jej jakości. Jezusa mamy kochać jak Boga i tylko Jego. Tylko Jemu należy się miłość wobec Boga. Każdego człowieka mamy kochać jak człowieka: matkę jak matkę, ojca jak ojca, dzieci jak dzieci itd. I pierwsza w tym porządku jest miłość do Boga, bo tylko dzięki niej człowiek może w ogóle kochać '+' ks. Adam

Przyjdź

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: "Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi". Rzekł mu Jezus: "Przyjdę i uzdrowię go". Lecz setnik odpowiedział: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź!” – a idzie; drugiemu: „Przyjdź!” – a przychodzi; a słudze: „Zrób to!” – a robi". Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: "Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i z Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz – w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów". Do setnika zaś Jezus rzekł: "Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś". I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie. Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka ją opuściła. Potem wstała i usługiwała Mu. Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: "On przyjął nasze słabości i dźwigał choroby".

Nie zasługujemy na to, by Jezus do nas przyszedł. Mamy jednak świadomość, że bez Niego nie wstaniemy z grzechów. Prosimy więc o jedno słowo nad nami, słowo, które wyrwie nas z ciemności. A co robi Pan? Daje Słowo, daje Siebie. Choć nie zasługujemy, Pan do nas przychodzi. Więcej, ponieważ nie zasługujemy, Pan do nas przychodzi. Na tym polega wielkie uniżenie Boga, który nie tylko odpowiada na nasze pragnienia, ale przekracza nawet najśmielsze nasze wyobrażenia '+' ks. Adam