Chwała Mu

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: „Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie”.

Jezus chwali Ojca swoimi ustami, ale od razu pokazuje też, na czym owo oddanie chwały polega: wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. Bóg cieszy się z naszych słów miłości i oddania, ale czeka też na dziecięce oddanie. Znamy to – lepsze posłuszeństwo niż nabożeństwo. Słuchanie Boga to jeden z najlepszych znaków miłości '+' ks. Adam

Wierność wyborowi

Uczniowie rzekli do Jezusa: „Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś”. Odpowiedział im Jezus: „Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.

Oparcie wiary na rozumie, czy na sercu to stanowczo za mało. Wiara potrzebuje wolnej woli, która, wsparta rozumem, będzie chciała wciąż wybierać Jezusa, także wtedy, gdy sytuacja nie będzie do ogarnięcia rozumem. Idę za Jezusem nie dlatego, że wszystko rozumiem, ale dlatego, że wybrałem Jezusa i chcę pozostać wierny mojemu wyborowi '+' ks. Adam

Nowe życie teraz

Jezus powiedział do swoich uczniów: ”Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

Wniebowstąpienie nie jest baśniowym zakończeniem historii Jezusa z Nazaretu i nie jest też odejściem Boga w niedostępne galaktyki. Jezus wraca do Ojca, by być blisko nas, w całkowicie nowy sposób, całkowicie inny niż ten znany z ziemskich doświadczeń. Posyła nam swego Ducha, moc z wysoka, byśmy tę Jego obecność umieli rozpoznać i przyjąć. A Jego wniebowstąpienie ma obudzić w nas tęsknotę za domem Ojca, ma na nowo rozpalić w nas pragnienie nowego życia. W pewien sposób to nowe życie możemy rozpocząć już teraz '+' ks. Adam

Wielkie rzeczy

Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.

Wyjątkowe i godne pochwały, godne naśladowania jest w Maryi posłuszeństwo Bożemu głosowi, jest Jej zaufanie, wiara w Boże obietnice. Wielkie jest to, że Bóg wybrał Maryję i w Niej sobie upodobał, ale wielka jest również odpowiedź Maryi, Jej proste, ufne i pokorne „tak” wobec Bożych planów. Ale podobnie w naszym przypadku. Wybranie nas przez Boga, oczywiście nie jest tak doniosłe jak w życiu Maryi, ale śmiało możemy powiedzieć, że jest wielkie. I wielka może być nasza odpowiedź. Uczmy się od Maryi '+' ks. Adam

Chwila prawdy

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać".

Nie żyjemy dla tego świata. Nasza zgoda na to, by sprawy tego świata pochłonęły nas bez reszty nijak się ma do życia Ewangelią. Każdy z nas musi wyrobić sobie sposób na życie w czujności. Nie w czujności ze strachu, czujności wylęknionej, jąkającej się, ale w rozumnej, świadomej i owocnej. Przyjdzie czas, gdy znikną wszystkie pytania, wszystkie wątpliwości, zostanie prawda. Na tę chwilę warto czekać '+' ks. Adam