Ja jestem

Jezus powiedział do faryzeuszów: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekli więc do Niego żydzi: Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie? A On rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach swoich. Powiedzieli do Niego: Kimże Ty jesteś? Odpowiedział im Jezus: Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię? Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał jest prawdziwy, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego. A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną: nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.

Nasze nowotestamentalne uszy nie do końca rozumieją, co mówi Jezus, gdy mówi: Ja jestem. Faryzeusze doskonale to zrozumieli i dlatego z oburzeniem pytają: kimże ty jesteś? Ja jestem - to Imię Boga, jedynego i prawdziwego Adonai. Tak Bóg objawił się Mojżeszowi w krzaku ognistym: Jestem, który jestem. Według żydów Jezus bluźni, bo czyni Siebie Bogiem. Nie rozumieją tego, co objawia Jezus, bo tak naprawdę nie mają żadnej więzi z Adonai, którego niby tak gorliwie bronią '+' ks. Adam