Posłuszny aż do śmierci

Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i wiem, że nie doznam wstydu. Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

Moc cierpiącego Sługi Jahwe opiera się na głębokiej relacji z Najwyższym. Jest relacja posłuszeństwa. Bóg najpierw otwiera uszy swego Sługi. Sługa nie tylko słyszy, ale i słucha, pozostaje posłuszny. A to posłuszeństwo daje Mu siłę, by stanąć wobec zła. Obelgi, drwiny, zniewagi, bicie nie są w stanie dotknąć Serca napełnionego łaską. I świat tego nie rozumie, więc albo się ciągle czegoś boi, albo kpi i wyszydza, demonstrując swą pozorną wyższość. Nasza zaś siła nie jest w środkach świata, ale w posłuszeństwie Bogu. I o to teraz szczególnie zadbajmy, zwłaszcza w tym świętym czasie Wielkiego Tygodnia '+' ks. Adam