Usuń belkę

Jezus opowiedział uczniom przypowieść: "Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego. Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta".

Spojrzenie na siebie, zanim spojrzymy na innych, pomaga w budowaniu dojrzałości. To spoglądanie powinno odbywać się w lustrze, jakim dla nas jest spowiednik, kierownik, przyjaciel, który ma dobry wzrok wiary. Ślepy nie zaprowadzi ślepego na zielone pastwiska. I tu kłania się i pokora i pewna nieufność do siebie, która każe nam cierpliwie szukać kogoś, kto nie będzie nas pocieszał tanimi chwytami: twoja belka nie jest jeszcze taka wielka, inni mają większe, masz prawo dostrzegać drzazgi u innych, bo przecież to dla ich dobra. Usuń belkę, nawet jak zaboli, a sam poczujesz różnicę '+' ks. Adam