Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.
Wbrew powszechnemu mniemaniu śmierć nie jest największą tragedią człowieka. Największą jest to, gdy człowiek jest umarły za życia. Lękamy się śmierci, bo obnaża ona nasze wątpliwości, słabości, pytania. A przecież śmierć jest koniecznością, by żyć potem na wieki. Łączność z Chrystusem w śmierci daje łączność z Nim w prawdziwym życiu. Skąd w nas tyle obaw, lęków, szukania własnych dróg? Bo nasza więź z Jezusem jest okaleczana na różne sposoby. Odnów swoją więź z Panem mocą Ducha Świętego. Właśnie dziś, tu i teraz, stań w obecności Pan i proś, by Jego życie objawiło się w Tobie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.