Słyszeć i słuchać

Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: "Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?" I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: "Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony". I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Samo słyszenie Słowa nie jest gwarancją owocu. Słyszenie bez słuchania na nic się przyda. A słuchanie domaga się naszego zaangażowania. O ile słyszymy cokolwiek bez naszego udziału, nie da się zamknąć uszu tak jak zamykamy oczy, o tyle słuchanie należy bardziej do sfery serca. Jeśli człowiek chce to, słucha. Jeśli nie, to słyszenie dźwięków nie pomoże '+' ks. Adam