Ten czas

Jezus i uczniowie Jego podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: „O czym to rozprawialiście w drodze?” Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”. Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”.

Ewangelia jest dla wszystkich, choć nie wszyscy chcą ją przyjąć. Nawet uczniowie nie rozumieli do końca tajemnicy zbawienia. nawet oni szybciej zajmowali się sobą niż przyjściem Mesjasza. I to nie zraża Jezusa. On nieustannie wychodzi nam naprzeciw. Ale jednak w którymś momencie trzeba podjąć decyzję, by stać się jak dziecko, by zaufać, by zaryzykować. Przed nami Wielki Post. Może właśnie to ten czas, w którym wręcz musimy podjąć taką decyzję. Nie myśleć więcej o sobie, o swoich potrzebach, oczekiwaniach, pożądaniach, ale wreszcie oddać Panu pierwsze miejsce '+' ks. Adam