Jedność

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: «Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę».

Uzdrowienie głuchoniemego nie dokonuje się tylko na sposób duchowy. Jezus używa materialnych, cielesnych środków, które w tamtych czasach były ściśle kojarzone ze światem duchowym. Jezus dotyka chorego, ale i spogląda w niebo. Czyni tajemniczy znak dotknięcia śliną, ale i wydaje westchnienie, które ma nam przywołać na myśl przekazanie ducha, przekazanie życia. Nie walczmy ani tylko o duszę, ani tylko o ciało. Stawajmy przed Bogiem w prawdzie, dbając zarówno o ciało jak i o duszę '+' ks. Adam