Wielkość

Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła. On ją zapytał: "Czego pragniesz?". Rzekła Mu: "Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie, jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie". Odpowiadając Jezus rzekł: "Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?". Odpowiedzieli Mu: "Możemy". On rzekł do nich: "Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował". Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: "Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym. Na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu".

Sen o wielkości, na różne sposoby, dopada każdego z nas. Dużo mieć, dużo wiedzieć, dużo przeżyć, jakoś się wyróżnić, mieć coś do powiedzenia, radzić wszystkim, i jeszcze to wszystko ładnie zapakować w ewangeliczne kokardki. Tak jest. Grzech to w nas sprawił. Ale na samej świadomości poprzestać nie wolno. Jezus pokazuje konkretne kroki – służba. To my decydujemy, czy służymy, czy po prostu spełniamy obowiązki. A zatem i my decydujemy, ile z ludzkiej wielkości w nas pozostaje '+' ks. Adam