Nagroda

Jezus powiedział do swoich apostołów: „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto miłuje syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody”. Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić Ewangelię w ich miastach.

Miło posłuchać o nagrodach i pomyśleć, że może choć mała ich cząstka przypadnie i nam. Ale czy na pewno wiemy, za czym tęsknimy? Jezus mówi o nagrodzie dla proroka, dla sprawiedliwego, a jakie nagrody oni otrzymali? Więzienie, prześladowania, śmierć. Sam Jezus, jedyny Sprawiedliwy, najwyższy Prorok, został skazany na krzyż. Otrzymać nagrodę proroka to otrzymać właśnie krzyż. Ale właśnie w ofierze krzyża człowiek uczy się miłować Boga ponad wszystko, a dzięki temu potrafi przyjąć krzyż rzeczywiście jako nagrodę, bo nie patrzy na sam krzyż, ale na wolę Ojca, którą pragnie wypełnić do końca '+' ks. Adam