Nazwani dziećmi Bożymi

Jeżeli wiecie, że jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego. Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.

Może i wierzymy, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, ale to nazwanie traktujemy bardziej jak przezwisko niż powód do radości i dumy. Słowo Boga ma moc stwórczą. Kiedy Bóg wypowiada słowo, wtedy równocześnie ono się spełnia. Kiedy Pan nazywa Cię swoim dzieckiem, to znaczy, że nim jesteś rzeczywiście. Bycie dzieckiem Boga zobowiązuje, oczywiście nie chodzi o zasłużenie na to miano, tego nie jesteśmy w stanie zrobić, ale bardziej o sensowną odpowiedź z naszej strony. Uświęca się nie ten, kto wiele się wysila, albo wiele robi, ale ten, kto pokłada nadzieję w Bogu. Nadzieja ta odnosi się również do tego, by uznać, że to Bóg ma moc zniszczyć wszystkie nasze grzechy. Z błogosławieństwem '+' ks. Adam