Święta zwyczajność

Gdy Jezus przemawiał, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.

Wniebowzięcie jest dla nas światłem. Nie zrozumiemy Maryi, ani  dzisiejszej uroczystości, jeśli będziemy dzielić nasze życie na duchowe, religijne i cielesne, zwykłe, codzienne . Bo nie możemy zapomnieć, że Syn Boży był cieślą, a Ona była gospodynią domową. A teraz Jezus jest w niebie i dalej ma odciski na rękach w swoim uwielbionym ciele. A Ona, która także została wzięta do nieba i ma chwalebne ciało, dalej ma ręce, po których widać, że była zwyczajną, pracującą kobietą. Otwiera się przed nami misterium ukryte w ludzkim ciele, narodzonym z ludzkiej matki i ludzkiego ojca. Maryja była zwyczajnym człowiekiem. Ale tę zwyczajność przemieniała według woli Boga. I o to też chodzi w naszym życiu. Sławimy Boga nie tylko w swoim sercu, ale także swoim ciałem; bo jesteśmy ludźmi z krwi i ciała. A nasze ciało należy do Boga. Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Boga czyńcie '+' ks. Adam