Poznać Boga

Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo żydzi mieli zamiar Go zabić. A zbliżało się żydowskie święto Namiotów. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie. Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: „Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? A oto jawnie przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest”. A Jezus, ucząc w świątyni, zawołał tymi słowami: „I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam od siebie; lecz prawdziwy jest Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał”. Zamierzali więc Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina Jego jeszcze nie nadeszła.

W Biblii słowo ‘znać’ oznacza ono nie tylko poznanie informacyjne, ale bardziej trwanie w głębokiej więzi z kimś, nawiązanie z kimś intymnej, osobistej relacji, poznanie najgłębszej treści drugiej osoby. Ważne jest, zwłaszcza w kontekście ewangelizacji, byśmy umieli powiedzieć coś o Bogu, znali choćby podstawy teologii, katechizmu. Ale to nie wystarczy. Faryzeusze znali Prawo, ale w Prawie Boga nie odnaleźli. Chodzi o poznawanie Boga, czyli o trwanie w więzi miłości z Nim; o takie trwanie, które daje człowiekowi mądrość, siłę, wytrwałość, pomaga wytrwać w problemach, daje światło w wątpliwościach, chroni przed letniością, daje nam po prostu prawdziwy smak wiary i nas czyni wyrazistymi '+' ks. Adam