Prawdziwa ślepota

Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go, rzekł do niego: "Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?" On odpowiedział: "A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?" Rzekł do niego Jezus: "Jest nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie". On zaś odpowiedział: "Wierzę, Panie!" i oddał Mu pokłon. A Jezus rzekł: "Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, żeby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą, stali się niewidomymi". Usłyszeli to niektórzy faryzeusze, którzy z Nim byli, i rzekli do Niego: "Czyż i my jesteśmy niewidomi?" Jezus powiedział do nich: "Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu, ale ponieważ mówicie: „Widzimy”, grzech wasz trwa nadal". 

Ewangelia mówi nam, że człowiek zawsze jest wolny! Zawsze! Słowo Jezusa jest tak mocnym doświadczeniem, że nie da się wobec niego pozostać niezdecydowanym. Człowiek albo je przyjmuje, albo odrzuca. Nie da się trochę słuchać, trochę nie. Bo kto nie zbiera ze Mną – powie Jezus – rozprasza. Zgoda na jakikolwiek grzech w naszym życiu, zgoda – to znaczy widoczna czy ukryta akceptacja grzechu, pomniejszanie jego ciężaru, usprawiedliwianie go prowadzi nas w rezultacie do ślepoty serca. I ta choroba jest prawdziwą konsekwencją grzechu – nie problemy, trudności, cierpienia, które często traktujemy jako karę Bożą. Karę wymierza sobie człowiek sam, gdy wybiera grzech, nie Boga '+' ks. Adam