Cisza dla Boga

Rzekł Zachariasz do Anioła: "Po czym to poznam? Bo sam jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku". Odpowiedział mu Anioł: "Ja jestem Gabriel, stojący przed Bogiem. I zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę radosną nowinę. A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie". Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, zrozumieli więc, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy. A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu. Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i kryła się z tym przez pięć miesięcy, mówiąc: "Tak uczynił mi Pan wówczas, kiedy wejrzał łaskawie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi".

Zachariasz milknie, by słuchać, nie tylko wreszcie usłyszeć Boga, ale by i Go posłuchać. Adwent, druga jego część, zaprasza nas do milczenia. Jasne, że nie do zwykłego nic nie mówienia, bo to w większości przypadków, będzie niemożliwe, z uwagi na rodzinę, czy pracę, ale jednak do ograniczenia słów, i tych wypowiadanych i tych przyjmowanych. Aby rozpoznać wolę Boga, trzeba dać jej szansę objawić się nam. Pan Bóg nie będzie przebijał się do nas przez hałas, który sami sobie fundujemy. Jeśli zaczniemy słuchać, usłyszymy '+' ks. Adam