Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam
Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i
roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje
upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn,
tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które widzą to,
co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co
wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.
Nawrócenie, do którego wzywa nas czas Adwentu nie dotyczy
tylko wnętrza człowieka. Jesteśmy jednością duszy i ciała, a zatem nawrócenie
musi objąć i duszę i ciało. Prostota, która tak bardzo ujmuje Boże serce, nie
objawia się tylko w postawie serca. Ona może mieć swój widzialny wyraz w stylu
życia. Czy moje szafy, szuflady, półki wypełnione są rozsądkiem czy może żądzą
posiadania i podatnością na reklamy? Czy próbuję bardziej być, czy więcej mieć? '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.