Kogo szukacie?

Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: „Kogo szukacie?” Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu.” Rzekł do nich Jezus: „Ja jestem”. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: „Kogo szukacie?” Oni zaś powiedzieli: „Jezusa z Nazaretu”. Jezus odrzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść”. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś.

Kogo szukacie? Jezus stawia nam dziś to samo pytanie, które z takim bólem rozbrzmiało w Ogrodzie Oliwnym. Nasze życie jest poszukiwaniem i dawaniem odpowiedzi na to pytanie. Bo jeśli wiemy, Kogo tak naprawdę szukamy, w Kogo tak naprawdę wierzymy i Komu wierzymy, za Kim idziemy, to musi to zmienić perspektywę naszego życia i zmienić nasze przeżywanie różnych doświadczeń, zwłaszcza tych bolesnych, trudnych. Przeróżne są ścieżki naszego życia, przeróżne nasze kroki. Ale jeśli wciąż będziemy szczerze odpowiadać na pytanie: Kogo szukacie? – ostatecznie odnajdziemy Jezusa '+' ks. Adam