W centrum

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam!" Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam". Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: "Macie tu coś do jedzenia?" Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich. Potem rzekł do nich: "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego".

Jezus zjawia się pośród uczniów, gdy oni mówią o Nim, gdy dzielą Jezusem z innymi. On zawsze pojawia się, gdy dwaj lub trzej zbierają się w Jego Imię. Nasze spotkania, także te religijne, zbyt rzadko są spotkaniami wokół Jezusa i o Jezusie. Skupiamy się na sobie, na swoich przeżyciach, na swoich oczekiwaniach, bardzo często używając Pana Jezusa tam, gdzie nam to odpowiada. I stąd bardzo często nasze pragnienia spotkania Go pozostają bez odpowiedzi. Jezus musi być postawiony w centrum naszego życia i w centrum naszych relacji, naszych wspólnot, zwłaszcza w centrum naszych rodzin '+' ks. Adam