Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było /Słowo/, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.
Ostatnie zdanie powinno się tłumaczyć: rozbiło namiot wśród nas. Jest w tym nawiązanie do Namiotu Spotkania, znanego pośród ludu Starego Przymierza. Namiot ten był miejscem szczególnego doświadczania Bożej bliskości i znakiem obecności Jahwe w narodzi wybranym. Słowo - Jezus Chrystus zachęca nas do wejścia w głęboką relację z Panem. Słowo nie tylko mieszka pośród nas, ale jest znakiem szczególnej obecności Boga. Słowo jest blisko, czeka na człowieka. Dopiero gdy człowiek podejmie decyzję, doświadczy mocy Słowa, która sprawia, że możemy stawać się dziećmi Boga; nie tylko stać się raz; ale stawać się każdego dnia '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.