Patrz i kochaj

Jezus powiedział do Nikodema: „Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”.

Od pierwszego grzechu, gdy Adam i Ewa ukryli się przed Bogiem, powtarza się historia ucieczki, umiłowania ciemności. Kto nie ma nic do ukrycia, ten chętnie przebywa w świetle. Noc staje się towarzyszem dwuznaczności, manipulacji, ukrywania. A Pan mówi: spojrzyj na Tego, który jest wywyższony. Nie jest to już wąż, figura, zapowiedź, ale prawdziwie Ukrzyżowany, dający życie światu. Patrz i kochaj '+' ks. Adam