W Jego Imię

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: "Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają". Wtedy rzekł do nich: "Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie". W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić". Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: "Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli".

Mając Boga, mamy wszystko. I to nie jest przenośnia. To jest fakt. A my niestety oddajemy Panu Bogu jakąś część naszego życia, ale potem trzeba wrócić do swojej części, tak? Modlimy się na przykład o rozwiązanie jakiegoś problemu, ale gdzieś tam w środku wiemy, że i tak sami musimy wszystko ogarnąć. No, modlitwa nie zaszkodzi, myślimy, i często dodajemy ale pewnie też nie za wiele pomoże. Czy mamy takie doświadczenie radości, jak w dzisiejszej Ewangelii: Panie, przez wzgląd na Twoje Imię stało się to, czy tamto, czy mamy? Bardzo często nie, bo nie do końca wierzymy, że Imię Jezusa ma moc, że wystarczy wspomnieć na to Imię i wszystko może się zmienić '+' ks. Adam