Słowo i pogłoska

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: Witajcie. One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą. Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu. Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Słowo Boga i słowo człowieka. Jedno stałe i żywe, drugie zmienne i ulotne. Czemu więc przedkładamy ludzkie nad Boże? Odpowiedzi poszukaj sam. Przeżywamy oktawę Wielkanocy - jeden wielki dzień radości. Ale także czas na to, by wejść głębiej w największe tajemnice naszej wiary. Zrób wszystko, co w Twojej mocy, by ta Wielkanoc naprawdę w Tobie żyła '+' ks. Adam