O zaufaniu w roztropności

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów". A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel", to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie. 

Święty Józef łączy w swoim życiu i powołaniu zaufanie do Boga i ludzką roztropność. Czy nie jest czasem tak, że czekamy na znaki od Pana, nieco zwalniając się z odpowiedzialności za podjęte decyzje? Pan dał nam rozum, którego trzeba używać. Choćby do tego, by rozeznawać, co jest Bożym wezwaniem, a co złudą świata. Józef myśli nad najlepszym rozwiązaniem, ale myśli jako człowiek sprawiedliwy, a w języku biblijnym sprawiedliwy to wierny i posłuszny Panu. Godne to i sprawiedliwe – śpiewamy w każdej Mszy świętej. Ta sprawiedliwość rodzi owoc w postaci wypełnienia woli Boga '+' ks. Adam