Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi
złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo
Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: "Nie bierzcie nic na drogę: ani
laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie
suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie
wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta,
strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!" Wyszli więc
i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.
Wszystko,
co kapłan robi jako kapłan, robi z łaski i woli Jezusa. Kapłan nie jest
właścicielem Bożych darów, ale ich rządcą. A co za tym idzie, kapłan nie ma
spełniać oczekiwań ludzi, ale ma robić to, do czego jest wezwany. I to sprawia,
że choć kapłan z ludu brany, nie zawsze przez lud jest zrozumiany. Bo żyje na
tej ziemi, ale już w jakiś sposób objawia życie nieba. Nie jest to zasługa danego kapłana, ale Boże wybranie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.