Światło Baranka

Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach - dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan, Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą - Baranek.

Szukamy czegoś trwałego na tym świecie, budujemy bezpieczne gniazdo naszych wyobrażeń, naszych obrazów, wizji Boga i wizji nas samych w tym świecie. Natomiast św. Jan przedstawia nam obraz nowego Jeruzalem, nowej świątyni, pochodzącej od Boga, zbudowanej na fundamencie Apostołów. Światłem tego nowego miasta jest Jezus Chrystus, paschalny Baranek, którego Krew oczyszcza wierzących. Nasza wiara ma szukać oparcia nie w tym świecie, nawet nie w znakach Bożego działania, które przecież są ważne. Wiara ma czerpać światło ze światła Baranka. Zwłaszcza w Roku Wiary, przypominamy sobie prawdę, że wiara nie jest w pierwszym rzędzie aktem ludzkim, nie jest krokiem człowieka, ale jest przede wszystkim darem Boga, jest Jego światłem rozświetlającym mroki świata i mroki człowieka. Często ostatnio, zwłaszcza młodzi ludzie pytają mnie, co robić, by dobrze żyć, by rozwijać wiarę. I widzę ich zdziwienie, gdy nieustannie odpowiadam krótko: Pozwól działać Panu. Krąży wokół nas pokusa, by działać, by zasłużyć na Bożą miłość, by zadowolić naszego Boga. A przecież Pan wielokrotnie zachwycając nas swoją mocą, pokazuje, że On niczego nie potrzebuje, no bo cóż może Mu dać człowiek, skoro wszystko otrzymujemy od Niego. Pan chce jedynie naszej miłości, stanięcia w świetle Baranka '+' ks. Adam