Co komu

Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

Żadna ze stron nie otrzymała jednoznacznej odpowiedzi, gdzie są granice podziału między tym, co należy do polityki a tym, co należy do Boga. I tak jest do dziś z nami. Jezus nie dał nam gotowej recepty. Nie należy szukać w słowach Jezusa magicznej i jednoznacznej formuły, która definitywnie rozwiązywałaby wszelkie problemy. Jezus w taki sposób ujmował nie tylko problem dotyczący relacji między państwem a królestwem Bożym. Wobec innych dziedzin ludzkiego życia On również odsyłał do światła, które w nas jest pod postacią świadomości i odpowiedzialności. Gdzie więc mamy szukać wskazania? Jako chrześcijanie mamy do dyspozycji wiele rozwiązań, które stają się ważne tylko wówczas, gdy zakorzenione są w całościowym odczytywaniu ewangelicznego przesłania. Gorzej jest z tymi, którzy nie mają takich odniesień, podstaw i fundamentu. Dla nich trudność będzie stanowić rozeznanie, gdzie jest odniesienie do świata polityki, a gdzie znajduje się przesłanie Boże '+' ks. Adam