Zbyt długa droga

Eliasz poszedł na pustynię na odległość jednego dnia drogi. Przyszedłszy, usiadł pod jednym z janowców i pragnąc umrzeć, powiedział: "Wielki już czas, o Panie! Zabierz moje życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków". Po czym położył się pod jednym z janowców i zasnął. A oto anioł, trącając go, powiedział mu: "Wstań, jedz!" Eliasz spojrzał, a oto przy jego głowie podpłomyk i dzban z wodą. Zjadł więc i wypił, i znów się położył. Ponownie anioł Pański wrócił i trącając go, powiedział: "Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga". Powstawszy zatem, zjadł i wypił. Następnie umocniony tym pożywieniem szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb.

Wielokrotnie człowiek przeżywa swoiste opuszczenie przez Boga, nie rozumie Bożego działania. Żali się przed sobą czy przed światem – że o to tyle poświęcił, tak bardzo się stara, tak próbuje żyć po Bożemu, a wydaje się, że Bóg o nim zapomniał, że Bóg stał się obcy – cierpienie, choroba, śmierć kogoś bliskiego, samotność, bieda, nóż wbijany w plecy przez najbliższych, najbardziej zaufanych – nie ma, po co żyć. I być może zdarzyło się nam wołać – Panie, zabierz mnie stąd, niech to wszystko wreszcie się skończy. I co robi Pan? Dokładnie to, co zrobił w przypadku Eliasza – posyła swojego anioła z podpłomykiem mocy, podpłomykiem-symbolem i mówi : "Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga". Mocą tego pokarmu Eliasz idzie 40 dni i nocy do Bożej Góry Horeb, na której Eliasz doświadczy spotkania z Bogiem. Pan nie oszukuje nas, że życie nas, jako wierzących będzie łatwe i proste. Przed tobą długa droga – mówi Pan. Wiele trudu, wiele bólu dostarczy ci życie na ziemi zbrukanej grzechem. Ale nie martw się – nie jesteś na tej drodze sam. Oto daje ci pokarm, który pomoże ci przetrwać tę wędrówkę – daję ci Siebie. Słowa Anioła precyzyjniej byłoby oddać jako: bo ta droga jest dla ciebie zbyt długa. Bóg wie, że bez Jego pomocy, bez Jego opieki nie damy rady i dlatego daje nam Siebie '+' ks. Adam