Na ucztę

Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne jest do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. Gdy się oblubieniec opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie”. Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”. Gdy one szły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną i drzwi zamknięto. W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam”. Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę powiadam wam, nie znam was”. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny".

Wiara nie wyłącza nas z losu zwykłych śmiertelników, ale pokazuje, jak ten zwykły los uczynić niezwykłym. Wszystkie panny były zaproszone, wszystkie wzięły ze sobą lampy. Wszystkie czuwały. I mądre i głupie doświadczyły ludzkiej kruchości, wszystkie zmęczone, wszystkie posnęły. Nie wszystkie weszły na ucztę. Warto nad tym pomyśleć. Powiedzieć ‘TAK’ Jezusowi, to zgodzić się na życie, jakie przeżył On i jakiego chce dla nas, a nie o jakim marzymy, albo jakie nazwiemy normą '+' ks. Adam