Połów

Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.

Pan Bóg nie boi się łowić wszystkich ryb, moment oddzielenia zostawia na koniec połowu. A my? Czy nie jest tak, że już teraz, w tej chwili, natychmiast wiemy, jak powinno być? Ile razy wmawiamy Bogu, że już teraz powinien spuścić karę: tego wychłostać, tamtego ukamienować, jeszcze innego obłożyć klątwą. Nie taka jest logika Pana Boga i nie taka jest logika Królestwa Bożego, które nie jest najlepszym ze wszystkich królestw tego świata, ale jest królestwem nie z tego świata '+' ks. Adam