W kościele

W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął. Wtedy Jezus rzekł do nich: "Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?" I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: "Wyciągnij rękę!" Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa. Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa.

Zdarza się czasem, że ktoś powie: ja najbardziej to lubię modlić się na łące, w kościele jest za dużo ludzi, jest duszno, albo zimno; a przecież Pan Bóg jest wszędzie. Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, dlaczego jednak to kościół jest uprzywilejowanym miejscem doświadczenia obecności Boga. Jezus udaje się do synagogi i tam naucza, tam czyni cuda, tam uzdrawia, tam obnaża fałsz i obłudę grzechu. To prawda, że Pan Bóg jest wszędzie i jako Bóg sam wybiera sobie miejsca, w których chce udzielić szczególnych łask. Nigdzie, tak jak w kościele nie doświadczymy bliskości nieba '+' ks. Adam