Porządek

W owym czasie doszła do uszu tetrarchy Heroda wieść o Jezusie. I rzekł do swych dworzan: «To Jan Chrzciciel. On powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze w nim działają». Herod bowiem kazał pochwycić Jana i związanego wtrącić do więzienia z powodu Herodiady, żony brata jego, Filipa. Jan bowiem upominał go: «Nie wolno ci jej trzymać». Chętnie też byłby go zgładził, bał się jednak ludu, ponieważ miano go za proroka. Otóż, kiedy obchodzono urodziny Heroda, tańczyła wobec gości córka Herodiady i spodobała się Herodowi. Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. A ona przedtem już podmówiona przez swą matkę powiedziała: «Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela!» Zasmucił się król. Lecz przez wzgląd na przysięgę i na współbiesiadników kazał jej dać. Posławszy więc kata, kazał ściąć Jana w więzieniu. Przyniesiono głowę jego na misie i dano dziewczynie, a ona zaniosła ją swojej matce. Uczniowie zaś Jana przyszli, zabrali jego ciało i pogrzebali je; potem poszli i donieśli o tym Jezusowi.

Wiecie dlaczego lubimy porządki? To znaczy nie same porządki, ale jak jest posprzątane? Bo mamy w sobie pierwotną harmonię stworzenia. Człowiek w naturze swojej dąży do porządku, do ładu, do pokoju. Porządek, piękno wokół nas pomagają nam trzymać się blisko dobra. Herod nie miał w sobie porządku. Miał Jana Chrzciciela za proroka, chętnie go słuchał, ale nie przyjmował prawdy, którą on głosił. Chętnie byłby go zgładził, a jednak zasmuciło go żądanie pasierbicy. Wewnętrzny bałagan, który sprzyja wyborowi zła, a nie dobra. I ten wewnętrzny bałagan ujawniał się w zewnętrznym nieuporządkowanym życiu '+' ks. Adam