I zaczęło szemrać na pustyni całe zgromadzenie Izraelitów przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi. Izraelici mówili im: Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzieśmy zasiadali przed garnkami mięsa i jadali chleb do sytości! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem umorzyć całą tę rzeszę. Pan powiedział wówczas do Mojżesza: Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie. Słyszałem szemranie Izraelitów. Powiedz im tak: O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: Co to jest? - gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm.
Nie jest łatwo zmienić mentalność niewolnika. Mogłoby się wydawać, że niewolnik pragnie wolności. Jednak do wolności trzeba dorosnąć, żeby ją docenić. Można być wolnym, a cały czas tęsknić za egipskim chlebem, za garnkami pełnymi mięsa. Cóż znaczy wolność, jeśli wygrywa z pełnym brzuchem. Nie sposób nie wspomnieć tu o warszawskich powstańcach i o wszystkich, którzy polegli w obronie ojczyzny. Czy trzeba aż takich dramatów, by człowiek docenił wolność?! O ileż bardziej mamy docenić wolność od grzechu. Bóg prowadzi nas ku doskonałej wolności, gdzie zło nie dyktuje nam swoich warunków, gdzie wreszcie zrozumiemy, że wolność to umiejętność wyboru dobra '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.