Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc. Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę istota żywa. I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem. Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.
Zgodnie z liturgią, dzisiaj święto małżonków. Już od pierwszych stron Biblii przepełnia nas prawda, że człowiek rozumie siebie w darze dla. Człowiek jest z natury swojej kimś dla. Małżeństwo, jako sakrament, uświęca tę naturę człowieka, czyniąc go darem miłym Bogu. Ale tekst ten jest też zachętą do tworzenia głębokich, autentycznych relacji, przyjaźni, serdeczności, życzliwości. Człowiek potrzebuje drugiego człowieka. Tylko w drugim człowieku może odnaleźć swoją tożsamość, swoją drogę. Szukamy szczęścia w całym świecie, a pomijamy drugiego człowieka. Zauważ z resztą, że niszczenie świata dokonuje się właśnie przez niszczenie więzi międzyludzkich. Dziś niedziela, dzień dla Pana, a przez Niego i w Nim dla drugiego człowieka '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.