Rodzina Jezusa

Gdy Jezus mówił do tłumów, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: "Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś". Lecz On rzekł: "Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je".

Może się wydawać, że współcześni Jezusowi mieli o wiele łatwiejszą drogę wiary. Mogli Jezusa dotykać, słuchać Jego głosu, wpatrywać się w Jego twarz, razem z Nim rozmawiać, jeść, odpoczywać, podróżować. Podobnie pomyślała owa kobieta z tłumu, zwracając uwagę na Matkę Najświętszą. Pan Jezus nie neguje jej zachwytu, jej okrzyku błogosławieństwa, bo nie neguje historii, której On jest Panem. Choć jako Bóg istnieje poza czasem, zechciał zaistnieć w czasie, w konkretnych warunkach, w konkretnym miejscu, w konkretnej rodzinie. Na zawsze On, Syn Boży, pozostanie już synem Maryi, na zawsze ziemia palestyńska pozostanie ziemią Zbawiciela. Ale to nie znaczy, że nasza więź z Nim musi być utrudniona. Pan ustanawia więzi silniejsze od więzów krwi. Najlepiej widać to po Jego Zmartwychwstaniu, w czasie spotkania z Marią Magdaleną. Choć szukamy fizycznego kontaktu, fizycznych dowodów i znaków, to nie one stanowią o istocie i prawdziwości więzi z Bogiem. Wielkość Maryi nie wypełnia się w jej Bożym macierzyństwie. Maryja stała się też pierwszą uczennicą swego Syna. Jest błogosławiona w swoim fiat, w swojej zgodzie na zostanie Matką Boga, ale daleko bardziej jest błogosławiona w posłuszeństwie wobec woli Najwyższego. Nasza droga wiary staje się dla nas błogosławieństwem nie przez drogę Apostołów, czy drogę krewnych Jezusa z Nazaretu, ale przez wierność Bożemu słowu. Pan Ci błogosławi, za każdym razem, gdy ochoczo przyjmujesz Jego słowo, gdy przyjmujesz Jego ofiarę Krzyża i czyni Cię swoją rodziną, bo przecież kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką '+' ks. Adam