Przez ciasną bramę

Jezus, nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: "Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?" On rzekł do nich: "Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam”; lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości”. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi".

Ciasne drzwi to nie rozrywka, ale zdecydowany wysiłek. Za Panem iść chcemy, ale podjąć zdecydowany wysiłek już nie tak łatwo nam przychodzi. Nie o gadanie chodzi, bo z tym jakoś sobie radzimy, ale o prawdziwie Bożą drogę. Miej tę radość, że możesz coś zrobić dla Pana, a w Nim dla drugiego człowieka. To jest nasza wielka radość, że życie nasze naszym nie jest i być nie musi. Wielu będzie chciało wejść, a Ty? '+' ks. Adam