Siła więzi z Jezusem

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: „Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają”. Wtedy rzekł do nich: „Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”. W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.

Uczniowie Jezusa wracają z pierwszej misji. Na własnej skórze doświadczają, co to znaczy działać w imię ich Nauczyciela. Entuzjazm wypełnia ich serca. Przekonują się o prawdziwości słów Mistrza z Nazaretu. Takie doświadczenie jest niesamowicie ważne także w naszym życiu. Posłuszeństwo woli Boga rodzi konkretny owoc, często przejawiający się w spektakularny sposób. Ale wiemy przecież, że same znaki nie wystarczą, bo w przypowieści o bogaczu i Łazarzu Pan Jezus przestrzega – choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą. Uczniowie, tak radośni i pozytywnie naładowani w chwili próby uciekną od Jezusa. Moc chrześcijanina nie jest zdolnością zadziwiania tego świata duchowymi fajerwerkami. Owszem, czasem mogą być one pomocne. Ale nie są ani konieczne ani wystarczające. To siła więzi z Jezusem, może przekonać świat do Ewangelii '+' ks. Adam