W rodzinie Jezusa

Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: "Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?" I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: "Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony". I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Szkoła Jezusa to nie tylko nauka, słuchanie słów, przyglądanie się znakom. To także, a może i przede wszystkim towarzyszenie Jezusowi. Ewangelia mówi dziś, że uczniowie przybywają wraz z Jezusem do Jego rodzinnego miasta. Poznają Jego rodzinę, bliskich, sąsiadów. Mają możliwość zapytać o dzieciństwo i młodość ich Nauczyciela. Dotykają miejsc, w których Jezus wzrastał. Wchodzą w klimat Nazaretu. My też jesteśmy zaproszeni do Nazaretu – w nowy sposób. Możemy spotkać się z nową rodziną Jezusa, która już nie wątpi i która myśli po Bożemu – są to święci, a więc ci, którzy odpowiedzieli na przyjaźń Bożą w sposób doskonały '+' ks. Adam