W całości

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: "Panie, czy ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła". A Pan jej odpowiedział: "Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona".

Maria siedzi u stóp Pana i całą sobą chłonie każde Jego słowo. Dlaczego może to zrobić? Bo Marta przyjęła Pana do swego domu i zadbała, by Gość został ugoszczony jak należy. Jesteśmy wezwani do słuchania Słowa, wiara przecież rodzi się z tego, co się słyszy. Nasze chrześcijańskie powołanie wypełnia się najmocniej w trwaniu u stóp Pana i w słuchaniu Jego słowa, w poznawaniu Jego woli. Jak Maria mamy dbać o właściwą hierarchię – jesteśmy stworzeniem – a nie Stwórcą, nasze miejsce jest u stóp Pana – co oznacza pobożność, pokorę, zaufanie i służbę. Nie wypełnimy tego jednak bez podjęcia zadań Marty. Najpierw trzeba otworzyć przed Panem dom swojego serca i zadbać o to, by Jezus został w nas ugoszczony '+' ks. Adam