Zaproszeni przez Boga

Jezus mówił do tłumów: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”. Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu”. W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Ciekawe jest to, że ziarno rośnie samo, a jednak Pan zaprasza nas do współdziałania. Trzeba pamiętać, że Królestwo Boże jest darem Boga i rozwija się tylko z łaski Bożej. Jednak miłość Boża zaprasza człowieka do wspólnego dzieła. Otrzymaliśmy naprawdę wielki przywilej, według którego dar jest jednocześnie zadaniem. Pan chce patrzeć, jak dla Niego podejmujemy troskę o Jego ziarno, tak by wspólnie cieszyć się plonami '+' ks. Adam