Bez miary

Piotr zbliżył się do Jezusa i zapytał: Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy? Jezus mu odrzekł: Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam. Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien! Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą? I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu. Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileję i przeniósł się w granice Judei za Jordan.

Błąd myślenia Piotra, który z resztą często towarzyszy i nam, polegał na tym, że pytał o ilość przebaczenia, a nie o powód. Ważniejsze jest pytanie: dlaczego mam przebaczać?, a nie ile razy? Jeśli uznam, że przebaczam, bo w ten sposób upodabniam się do Boga, to kwestia ilości staje się całkowicie nieistotna, bo zawsze chcę być podobny do Boga, a nie tylko w określonych przypadkach. Zbyt często sprowadzamy wiarę do statystyk; pytamy: ile czasu powinienem się modlić? Ile modlitw odmawiać? Jak często należy pościć? Co ile chodzić do spowiedzi? Czy pierwsze piątki wystarczy odprawić jeden raz? Takich piotrowych pytań w nas jest znacznie więcej, a to dlatego, że pytamy o siebie, a nie o Boga. Jeśli rzeczywiście stawiamy w centrum Pana, a nie siebie, to wszystkie te statystyczne pytania przestaną do was wracać, bo miarą miłości jest kochać bez miary '+' ks. Adam